ایا همه اش درد نان بود؟

بیایید دعا کنیم ٬ دعا کنیم روزی کارمون به جایی نرسه که مثل کارمندای صدا و سیما نون شب بچمون به خون هم وطنش اغشته باشه ٬ دعا کنیم مثل اونا به جایی نرسیم که دهنشون موقع بوسیدن عشقش بوی تعفن و لجن دروغ بده! بیایید دعا کنیم روزی تا این حد انسانیتمون زیر سوال نباشه . خدا را هزار باره شکر کردم که صدام جای صدای گوینده های اخبار نیست ٬ اونایی که شاید از ترس و غم نون حاضرن اخرتشون را به باد بدن .  شاید فقط چون کار دیگه ای بلد نیستن؟ وحشت کردم از اینکه چطور تو مرکز اخبار نشستن و می تونن کشته شدن هم وطن هاشون را تاب بیارن! کدام ایدئولوژی می تونه این رفتارشون را توجیه کنه؟  

هی هم وطن ٬ وقتی بچه بودی توی کابوس هات می دیدی روزی تا این حد حیوون بشی؟ قصه ی پینوکیو نمی ترسوندت؟ 

صدای شلیک های پشت سر همه که پنجره ی اتاقم می شنوم که باصدا لله اکبر مردم قاطی شده! کی می تونه تعداد واقعی از جوونای کشته شده را بده؟!