باران های پاییزی ٬ باران های بهاری!

روزی که تفاوت بارون های پاییزی را که دل منو برده با بارون های بهاری که چشمای ترا شسته ازم پرسیدی ٬ اومدم جواب بدم اما بعد گفتم خودت می فهمی٬ اما اون قدر نموندی که بفهمی من چطور تو پاییز عاشق می شم و تو پاییز زندگی می کنم. نموندی که ببینی روزهای پاییزی من چطور بهشتی می گذره. چه دنیایی دارم با اون نورهای سرد کم رنگ دم عصرهاش. نموندی که نشونت بدم ساعتهای مست کننده ی دم رودخونه را. نمودی که نگامو دنبال کنی وقتی می دوه دنبال برگهای زرد و نارنجی . خلوت های پاییز را با یه بغل کتاب.سرمای شب ها و پتو و خواب های خونه ی مادربزرگ. انارها و زالزاک و نارنگی های نارنجی.نشستن پشت پنجره و تماشای بارون. روزهای تمام ابری.صدای باد تو کوچه های خالی از عابر.صدای خش خش جاروی فراش که برگهای خشک را می کشید روی اسفالت خیابون. جیغ بچه مدرسه ای ها و خنده های خاطره انگیزش.و یه دنیا بوی هایی که مال این فصل اند. مثل خورده تراش های لای دفترها. کتاب های نو . چرم کفش نو و...

خلاصه نموندی که اخرش تو پاییز بهت بگم راز دلمو. بگم که انگار یه عالمه خاطره های پاره پاره و نیمه کاره ام جا مونده تو این خزون اما تو هم رفتی و شدی پاره ای از اون همه خاطره. ارزو یی کردی و ارزوت براوورده شد که دیگه بارون دلم به شیشه ی دل هیچ کسی نمی خوره!

حالا می خواد بهار بیاد. فصل تو.  با بادهایی اش که درخت ها زنده می کنه اما ادم ها را تو مستی می بره. با بارونهاش که وقت نمی شناسن ...

می بینی چطور برای توصیف فصل تو لغت و خاطره کم میارم! اما بذار این هم بگم که فصل من روح ادمارو پرواز می ده و فصل تو  اونارو می دوزه به زمین!

اما بدون که می خوام تلسم ارزوی ترا بشکنم. امسال با اولین برگ پاییز و اولین زنگ مدرسه ای که به گوشم خورد!

پی نوشت۱:سال نو برای همه ی شما دوستانی که ندیدمتون اما انگار می شناسمتون مبارک.

پی نوشت۲:نیستم. مسافرت می رم. تا روز هفتم یا هشتم عید.به شما هم خوش بگذره

پی نوشت۳:شیوا عیدت مبارک

پی نوشت۴:ساعتها را اگر تغییر دادن من شخصآ همه را سور می دهم!!!

پی نوشت ۵:عید را دوست دارم نه من مسافرت باشم نه هیچ کس دیگه. فرهنگش را دوست دارم اما داریم خودمان می کشیمش.

پی نوشت 6: خداحافظ 85. سلام 86!